Herkes sever babasını..Hele ki kız çocuklarının çoğunluğu bayılır, ölür,biter babalarına.. Ben de konu babam olunca öyle küçücük bir kız çocuğuyum işte...Çoğunluk gibi.. Ölür biterim babama.. Ara ara düşünürüm, iyi ki babam babammış da , bende iyi ki onun kızıymışım.. Sevgiyi öğrenmişim ondan, hayatı sevmeyi, yeri geldiğinde dayanmayı, tahammül etmeyi…Nezaketi, insanları kırmamayı…Dürüstlüğün en baş değer olduğunu, her kapıyı önce kapatsa da eninde sonunda açacağını… Gülüp geçmeyi.. Ve daha neler neleri…Sayarak bitmez ki… Beni bıraksalar sayfalarca yazarım..Şunu da ondan öğrendim, bunu da diye…Hem de bunu sadece babalar gününde yapmam, her gün yaparım. Önce bir neler öğrendiğimi sıralarım sayfalarca, sonra nelere teşekkür ettiğimi…
Ama kısacık, dupduru olsun bu kutlama yazısı…Tüm babalara ve kızlarına olsun… Onlara olan sevgilerimiz gibi yalın, “ama” sız, dolaysız olsun…
Tüm babalara ve beni anlayan kız çocuklarına koskocaman sevgilerimle,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder