GİTMELER..

Hep bir büyüsü olur gitmelerin benim hayatımda… Bir dokunuşu olur… Yeni bir yerde, başka bir hayatta olmanın zihnimde yarattığı tatlı bir kıpırdama… Uzaktan bakabilme, daha içten ve daha çok gülebilme hali olur… Bu durumla çelişkili biçimde de yıllardır sıkça ve sürekli gitmelerin sonucu olan nereye gitsem kendimi biraz oralı hissetme hali... Sanki oraya yeni gelmemişim de bir süredir oradaymışım duygusu… Sonrasında hep, “biraz” daha çok kalmak isteme hali...Oradaki hayatlara daha çok bakabilme isteği .. Kimi zaman sadece “ biraz” daha havasını solumak ve öylece durmak isteği…
Sevdiğim ya da sevmediğim tanıdık bir şeyler hissederim oralarda, yepyeni olanları hissedebildiğim gibi. Hatta saçmaladığımı bile bile engel olamam kendime ve kimi zaman son derece abuk bir “özlemişim” hissine kapılırım:)

Yaşamın her yerinde benden, daha da doğrusu hepimizden bir parça bulabilmek.. Ne kadar aynıyız ama ne kadar da farklıyız.. diyebilmek.…Belki sadece budur gitmek... Tuhaf bir pırıltı hali.. Gittikçe gidilemeyenin sonsuzluğunu bilmek ve meraklanmak…Yeni bir şehrin sokaklarında tanıdık ve çok yabancı olan ne çok şey olduğunu hatırlamak… Kimi zamansa “şehir” nedir unutabilmek…

Sonuç ; Çoooook güzeldir gitmek, birlikte gitmek, ayrı ayrı gitmek, ama gitmek.. Dönmek sonra, sonra yeniden gitmek… Kendi penceremden baktığımda, zihnen de gidebilmektir asıl bana gitmeleri sevdiren, gidilen yerden olabilmektir tek bir an için bile olsa… O an, nasıl değerli, nasıl hiç bir ana değişilmezdir… Eminim “oradan” olmayı sevenler, bu tarifsiz duyguyu neden anlatamadığımı anlayacaktır…

Veee ben bu akşam gene gidiyoruum.. Her gittiğimiz yerin, başka bir “güzelliğimiz” olacağına emin olduğum, birlikte “gitme”yi, ayrı gidilse de gidilen de buluşmayı çok sevdiğim, birlikte daha pek çok gitmelerim olacağını bildiğim can kuzumla ...En azından “bir an” için oradan olup gelmek üzere… Gitmelere kadeh kaldırmak üzere…

Fotoğraf: Çolpan ERDEM
P.C: Blogspot geri gelmiş, hoş gelmiş!