ÖYLESİNE..

Bugün bayram, Antalya otogarında babamı bekleyerek başladım güne..İyi mi:) Aklımdan servise bin, denize yakın bir yere git otur gibi fikirler sıra sıra geçerken tembelliğim baskın çıktı..Zaten bugün illaki gideceğim di mi ama.. Babamın otogarda beni karşılaması sahnesini feda etmeye gerek yok bu uğurda:)

Antalya benim için bir tatil yerinden çok bir dinlence, bir terapi.Tereli,rokalı bir anne kahvaltısı, denize yakın olmanın verdiği huzur ve sevinç.. Ankara gene yordu mu ne..Ankara değil aslında yoran, yaşanılan yer de olmaması mümkün olmayan hayata dair, insana dair bişeyler... Yaşadığım yer olan Ankara'nın bu konuda sürekli muhattap kalması da onun şanssızlığı:) Bunun da farkına varmak da fayda var.. Bir sürü güzelliğine nankörlük yapıyorum dönem dönem.. Binir renkle dolu dostlarıma en başta.. Ankara'yı benim kılan, Ankara'yı güzel kılan dostlarıma..Can Dündar demiştir vaktinde, Ankara insanla Ankara'dır diye.. Aynen katılırım yıllardır kendisine..

Neler yaptım gelmeden.. Hiç üzmek istemeyeceğim, hep içimde herkesten ayrı taşıdığım birini üzdüm. Kendimi de ... Bu üzüntüyü de getirdim yanımda buraya.. Ama bu sorunları çözecek mi ... Canımsın aslında..Biriktirmek sonra hepsini birden boca etmek benim engel olamadığım bir zaafım.. Ama bilinsin ki,durduk yere üzemediklerim kıyamadıklarım için birikiriyorum ben.. Sakındıklarım için...Hani hep toparlama umudu taşıdıklarım için..

Güzel de bir şey yaptım..Öyle birini tanıdım ki giderayak, üzüleyim mi sevineyim mi bocalaması yaşıyorum bir zamandır... Bir yandan ne kadar geç derken,bir yandan tam zamanında diyorum.Aydınlıklar diliyorum onun için, günışığı diliyorum ki benim için hayattır günışığı...Derindir, anlamlıdır.

Amanin babam gelmiş.. Ben aniden kalkıyorum.. Aile saadeti başlasın artık:)

İyi bayramlar..